Het is december 2001 als Mouctar voor het eerst asiel aanvraagt in Nederland. Hij was gevlucht uit zijn geboorteland Guinee vanwege de oorlog in Sierra Leone, Liberia en zijn eigen land. Nederland wijst zijn asielaanvraag af, maar verleent wel tijdelijk uitstel van vertrek. Korte tijd later raakt Mouctar plots onwel, en wordt hij met spoed in het ziekenhuis opgenomen. Tot zijn eigen verbazing blijkt hij Diabetes type 1 te hebben.
De diagnose leidt tot een aantal nieuwe aanvraagprocedures op grond van een verblijf om medische redenen. In het verleden werd hierbij niet beoordeeld of de benodigde zorg en medicatie ook betaalbaar en voorradig zijn, of dat er wachtlijsten zijn. Daarom worden de aanvragen van Mouctar steeds afgewezen.
Als in 2014 de ebola-crisis uitbreekt in Guinee, verleent de IND opnieuw uitstel van vertrek, maar zodra de ebola-crisis over is, trekt de IND dit weer in. Mouctar heeft nog een ander verzoek ingediend: op basis van de uitspraak van het Europees Hof van Justitie inzake Paposhvili zouden medische aanvragen voortaan in het land van herkomst aan een toegankelijkheidstoets moeten worden onderworpen. In Nederland echter is dit inmiddels zo ingeperkt, dat het praktisch onmogelijk is om deze toets ‘te krijgen’. Hiervoor zijn tal van officiële documenten nodig. Mouctar is een vriendelijke en innemende man, maar hij is analfabeet en kwetsbaar door zijn slechte gezondheid. Hij heeft ernstige gezondheidsschade door zijn diabetes type 1 en krijgt daarvoor medicatie. Daarnaast lijdt hij aan chronische hoge bloeddruk en zijn er in de afgelopen jaren andere medische problemen naar boven gekomen, waaronder een longembolie en lymfoom. Omdat er kans is dat er zich lymfeklierkanker of een kwaadaardige plasmacelziekte ontwikkelt, moet hij voortdurend onder controle blijven. En dat is niet alles: Mouctar heeft last van depressie, spierspanning en huidproblemen. Al jaren is hij afhankelijk van medicatie: dagelijks slikt hij meer dan elf verschillende soorten pillen en heeft hij controles en behandelingen bij een aantal specialisten.
De IND twijfelt er niet aan dat Mouctar zal overlijden als hij niet de zorg en medicatie krijgt die hij nodig heeft. De discussie gaat over de vraag of die medicatie in Guinee daadwerkelijk voor hem toegankelijk is. Dat is voor hem letterlijk een vraag over leven en dood.