Kennedy is in 2001 met zijn moeder naar Nederland gekomen. Hij was toen twee jaar oud. Inmiddels is hij 22 jaar en zit in het tweede jaar van een opleiding in de ICT en heeft de wens om ICT-business te studeren aan het HBO. Kennedy heeft het grootste gedeelte van zijn leven in Nederland gewoond, met een onderbreking tussen 2004 en 2008. Omdat zij in 2007 niet in Nederland waren, kwamen zij ook dat jaar niet in aanmerking voor het generaal pardon. Ook de Kinderpardonaanvraag werd afgewezen, omdat Kennedy op de peildatum van 1 februari 2013 nét geen vijf aaneengesloten jaren in Nederland verbleef.
In 2019 heeft Kennedy een beroep gedaan op de afsluitingsregeling langdurig verblijvende kinderen. Ook deze aanvraag werd afgewezen. Deze keer niet vanwege hun verblijf in het buitenland, maar omdat Kennedy’s moeder volgens de IND verschillende identiteiten had opgegeven. Ze heeft echter op tijd haar echte identiteit kenbaar gemaakt bij de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V), en op deze identiteit kreeg ze een laissez-passer. Maar de IND schoof dat feit terzijde.
Kennedy valt hierdoor buiten alle reguliere procedures. De gemeente, de IND en de DT&V hebben zich tijdens een overleg in Eindhoven uitgesproken dat het onwenselijk is om Kennedy terug te sturen naar Kenia. Hij spreekt geen lokale talen, zoals Swahili, en hij heeft zijn leven opgebouwd in Nederland. Bij het beroep op de afsluitingsregeling langdurig verblijvende kinderen heeft Kennedy een brief meegestuurd van de Kinderombudsman die schreef: “[…] Kennedy is nu al ruim achttien jaar niet meer in Kenia geweest. Voor Kennedy is Kenia dan ook absoluut niet zijn land van herkomst. Dat is Nederland. Hij volgt hier zijn opleiding, gaat hier naar de kerk, heeft zijn leven hier in Nederland. Hij is niet gewoon geïntegreerd, hij ís een Nederlander! Zijn toekomst ligt hier.”