Artin is een zwaar gehandicapt kind van zes jaar en heeft door zijn progressieve ziekte niet lang meer te leven. Toen Artin 2 jaar was, is het gezin uit Kosovo vertrokken om zijn leven te redden. De specialistische zorg en kennis van zijn zeldzame ziekte waren in Kosovo ontoereikend. Het gezin kwam in Nederland terecht, waar wel de benodigde specialistische kennis, zorg en behandelingen voorhanden zijn. Het gezin verblijft nu al jaren in Nederland op basis van uitstel van vertrek; door zijn zware handicap kan Artin niet reizen naar zijn land van herkomst.
Sinds vorig jaar heeft Artin geen aangepaste rolstoel meer en kan hij niet langer van en naar school vervoerd worden. Daardoor volgt hij geen onderwijs meer en ook bood de school overdag de dagelijkse en noodzakelijke verzorging van Artin. Al ruime tijd staat de jongen op de wachtlijst voor een aangepaste rolstoel, maar doordat de ouders en het kind geen verblijfsrechtelijke status hebben is het moeilijker een aangepaste rolstoel te krijgen. En zonder rolstoel heeft Artin geen toegang meer tot de voorzieningen en aangepaste activiteiten die de school aanbiedt. Dit maakt de situatie uitermate schrijnend: Artin kan zich niet verder ontwikkelen en raakt steeds verder in sociaal isolement. Daarnaast moet Artin vaak naar het ziekenhuis vanwege acute medische problemen. Maar een verdergaande medische behandeling krijgt hij niet, omdat hij geen verblijfsvergunning heeft.
Artin verblijft met zijn ouders in een asielzoekerscentrum: een plek die zeer ongeschikt is om een kind met een handicap te huisvesten. De stress, het lawaai, de gebrekkige hygiëne, de vele medebewoners en kleine woonruimte hebben gezondheidsklachten tot gevolg voor deze kinderen die toch al kwetsbaar zijn. Niet alleen Artin, maar ook zijn ouders zitten er helemaal doorheen. Ze ervaren veel stress en slapen amper omdat Artin ’s nachts huilt en vaak plots naar het ziekenhuis moet. De systeemtherapeut maakt zich ook steeds meer zorgen om de situatie van het gezin. Terugkeren lukt niet omdat Artin niet kan reizen door zijn handicap, en een verblijfsvergunning krijgt hij nu ook niet. Het wordt tijd dat Artin een vergunning krijgt op basis van schrijnendheid, zodat hij een volwaardig en behoorlijk leven kan leiden in de jaren die hem nog resten, onder omstandigheden die zijn waardigheid verzekeren.